Artykuł Czytelnika: Dobrze tu być? Gdy dane spotykają rzeczywistość. Życie w Polsce lokalnej

CZYM JEST JAKOŚĆ ŻYCIA?
Jakość życia to pojęcie, które wymyka się jednoznacznej definicji. Jest sumą warunków bytowych, relacji społecznych, dostępnych usług i możliwości rozwoju, ale też emocjonalnej oceny własnego życia. Obejmuje zarówno aspekty obiektywne – takie jak poziom dochodów, dostęp do edukacji, infrastruktury, ochrony zdrowia – jak i subiektywne, czyli poczucie bezpieczeństwa, satysfakcję z życia czy relacje z innymi ludźmi.
W badaniach jakości życia bierze się pod uwagę wiele wymiarów. Instytucje statystyczne i badawcze analizują m.in. przeciętne zarobki, poziom bezrobocia, długość życia, jakość powietrza, liczbę miejsc w żłobkach czy aktywność kulturalną mieszkańców. Równolegle przeprowadza się ankiety, w których mieszkańcy określają, jak bardzo są zadowoleni z różnych aspektów swojego życia. To właśnie te dwa komponenty – dane i odczucia – tworzą pełniejszy obraz lokalnej rzeczywistości.
POLSKA W PODZIALE NA MIASTA I WIEŚ
Analizując poziom życia w Polsce, warto spojrzeć na zróżnicowanie terytorialne. W dużych miastach – takich jak Warszawa, Kraków czy Wrocław – mieszkańcy mają zwykle łatwiejszy dostęp do usług publicznych, lepszych ofert pracy, placówek edukacyjnych czy wydarzeń kulturalnych. Jednak z drugiej strony, metropolie zmagają się z wysokimi kosztami życia, stresem, smogiem i problemami komunikacyjnymi.
W małych miasteczkach i wsiach życie płynie wolniej, bardziej lokalnie. Wbrew stereotypom, badania CBOS i GUS pokazują, że mieszkańcy tych miejsc często deklarują bardzo wysokie zadowolenie z życia – nieraz wyższe niż w dużych miastach. Powodem mogą być bliskość natury, poczucie wspólnoty i niższy poziom stresu. Mimo że dostęp do usług może być ograniczony, jakość życia w ujęciu subiektywnym często wypada bardzo dobrze.
W Polsce przeprowadzono liczne badania dotyczące poziomu zadowolenia z życia mieszkańców prowincjonalnych miejscowości, takich jak małe miasta i wsie. Wyniki tych badań często wskazują na wysoki poziom satysfakcji życiowej w tych społecznościach, mimo pewnych wyzwań infrastrukturalnych czy ekonomicznych.
Zadowolenie z życia w małych miastach i na wsiach
Badania CBOS z 2018 roku wykazały, że najwyższy poziom zadowolenia z życia odnotowano na wsiach i w miastach poniżej 20 tys. mieszkańców, gdzie 84% respondentów deklarowało satysfakcję z życia. Dla porównania, w miastach od 100 do 500 tys. mieszkańców odsetek ten wynosił 81%.
W badaniu CBOS z 2023 roku, 77% Polaków deklarowało zadowolenie ze swojego życia, z czego 22% było bardzo zadowolonych, a 55% raczej zadowolonych. Zaledwie 3% respondentów wyraziło niezadowolenie ze swojego życia.
Jakość życia na obszarach wiejskich
Badanie „Polska wieś i rolnictwo 2023” przeprowadzone przez Szkołę Główną Gospodarstwa Wiejskiego objęło 2500 mieszkańców obszarów wiejskich. Wyniki wskazują na systematyczny wzrost zadowolenia z infrastruktury technicznej (np. dostęp do banków, sieci wodociągowej, internetu) oraz społecznej (np. możliwości doskonalenia zawodowego, opieki nad osobami starszymi) w latach 2014–2023.
Inne badania wskazują, że mimo niższych dochodów i gorszych warunków infrastrukturalnych na wsi w porównaniu z miastami, mieszkańcy wsi często deklarują wysoką satysfakcję z życia. Przykładowo, w badaniu CBOS z 2013 roku 87% mieszkańców wsi wyraziło zadowolenie ze swojego życia, mimo że prowadzili uboższe życie kulturalne i rzadziej korzystali z internetu czy podróżowali.
Czynniki wpływające na zadowolenie
Wysoki poziom zadowolenia w małych miejscowościach często wiąże się z silnymi więziami społecznymi, poczuciem bezpieczeństwa oraz spokojnym tempem życia, a także mniejszymi oczekiwaniami i aspiracjami. Jednakże, badania wskazują również na potrzebę poprawy infrastruktury technicznej i społecznej, aby utrzymać i zwiększyć poziom satysfakcji mieszkańców tych obszarów.
DOLNY ŚLĄSK – REGION KONTRASTÓW
Dolny Śląsk to region o zróżnicowanym krajobrazie społecznym i gospodarczym. Wrocław – jego stolica – oferuje wysoki poziom życia, bogatą ofertę kulturalną, silny rynek pracy i rozwiniętą infrastrukturę. Ale poza Wrocławiem rozciągają się tereny, które mierzą się z problemami społecznymi, depopulacją czy niższym poziomem inwestycji.
Według danych GUS, przeciętne miesięczne wynagrodzenie brutto w województwie dolnośląskim w styczniu 2024 roku wyniosło 9151 zł, w powiecie Karkonoskim jest to około 5050 zł brutto. Stopa bezrobocia w województwie na koniec czerwca 2024 roku wynosiła 4,8%.
Z raportów Instytutu Rozwoju Terytorialnego wynika, że mieszkańcy Dolnego Śląska generalnie dobrze oceniają swoje życie – zwłaszcza w kategoriach relacji międzyludzkich i dostępności usług zdrowotnych. W 2024 roku region zajął drugie miejsce w ogólnopolskim rankingu zdrowia publicznego. Jednocześnie jednak diagnozy strategiczne wskazują na konieczność wzmacniania peryferyjnych obszarów regionu, w tym górskich i przygranicznych.
POWIAT KARKONOSKI I JELENIA GÓRA – ŻYCIE U STÓP GÓR
Powiat karkonoski, dawniej jeleniogórski, to obszar pełen kontrastów. Z jednej strony mamy Jelenią Górę, która inwestuje w rozwój usług miejskich, turystyki i infrastruktury. Z drugiej – mniejsze gminy zmagające się z odpływem ludności, brakiem życia kulturalnego, konfliktami z lokalną władzą i problemami komunikacyjnymi.
Według danych GUS, stopa bezrobocia w powiecie karkonoskim na koniec czerwca 2024 roku wynosiła 8,4%, co plasuje region duzo powyżej średniej krajowej . W Jeleniej Górze stopa bezrobocia była niższa, wynosząc 4% .
Przeciętna płaca w powiecie jeleniogórskim w 2021 roku wyniosła 5 050,91 zł brutto, co oznaczało wzrost w porównaniu do roku poprzedniego .
Analiza długości życia mieszkańców regionu wskazuje na pewne niepokojące tendencje, szczegolnie w przypadku mężczyzn. Panowie w powiecie karkonoskim żyją średnio 71,5 lat, co jest wynikiem niższym niż średnia krajowa wynosząca 71,75 roku . W Jeleniej Górze średnia długość życia mężczyzn wynosi 71,3 roku .
Jelenia Góra zmaga się z problemem zanieczyszczenia powietrza, szczególnie w sezonie grzewczym. W dniu 6 listopada 2024 roku odnotowano stężenie PM2.5 na poziomie 101 µg/m³ (404% normy) oraz PM10 na poziomie 124 µg/m³ (310% normy) . Takie sytuacje podkreślają konieczność działań na rzecz poprawy jakości powietrza w mieście.
Warto zauważyć, że region posiada niewykorzystany potencjał w postaci wód termalnych o temperaturze przekraczającej 90°C, dostępnych w Cieplicach. Od 1945 roku nie podjęto poważnych działań zmierzających do wykorzystania tego źródła energii geotermalnej w celach grzewczych, takich jak ogrzewanie szkół, budynków mieszkalnych czy obiektów publicznych. Tymczasem takie rozwiązania mogłyby znacząco poprawić jakość powietrza w mieście i powiecie, czyniąc region jednym z najbardziej ekologicznych w kraju.
Demograficzne dane także skłaniają do refleksji. W 2024 roku w Jeleniej Górze urodziło się 424 dzieci – to mniej niż w latach poprzednich. Jedną z czesto powtarzanych przez mlode mamy informacji jest kiepska jakość oddziału położniczego jeleniogórskiego szpitala. Niska dzietność wynika też pośrednio z niskich dochodów średnią pensja to za mało by utrzymać rodzinę. Miasto reaguje na wyzwania prorodzinne m.in. poprzez inwestycje w żłobki – najnowszy oddział przy ul. Wolności 177 zwiększył liczbę dostępnych miejsc o 105. To wciąż za mało.
Mieszkać w cieniu gór – lokalowe wyzwania regionu
Choć Jelenia Góra i powiat karkonoski kuszą widokiem gór i spokojnym rytmem życia, realia mieszkaniowe bywają tu zaskakująco wymagające. W miarę jak rośnie popyt na mieszkania – zarówno ze strony mieszkańców, jak i przyjezdnych – ceny najmu sukcesywnie idą w górę. W Jeleniej Górze, według portalu Otodom, liczba ofert mieszkań na wynajem wzrosła o ponad 80% między 2019 a 2021 rokiem, a średni koszt wynajmu za metr kwadratowy to dziś około 30-45 zł. To oznacza, że za skromne, 50-metrowe mieszkanie trzeba zapłacić miesięcznie od 1500 do 2200 zł doliczając czynsz, ogrzewanie i media co podwaja kwotę, która w kontekście lokalnych zarobków, często oscylujących wokół 5000 zł brutto, potrafi mocno obciążyć domowy budżet.
Miasto, zdaje się nie być świadome potrzeb, prowadzi zbyt skromną politykę mieszkaniową opartą na systemie najmu lokali komunalnych, socjalnych i przeznaczonych do remontu, ale dostępnych w tak małej ilości i w tak złym stanie technicznym, że potrzebne są spore środki na remont. W Strategii Rozwoju Jeleniej Góry do 2034 roku podkreśla się konieczność zwiększenia dostępności mieszkań, zwłaszcza dla młodych rodzin i osób o niższych dochodach. Równolegle rozważana jest intensyfikacja współpracy z deweloperami, by przyspieszyć rozwój budownictwa wielorodzinnego.
W miejscowościach turystycznych powiatu karkonoskiego – takich jak Karpacz czy Szklarska Poręba – sytuację dodatkowo komplikuje rosnące zainteresowanie inwestorów nieruchomościami na wynajem krótkoterminowy. Ciężko znaleźć tam jakiekolwiek mieszkanie na wynajem.To winduje ceny i ogranicza dostępność mieszkań dla lokalnych mieszkańców. Wyzwania są więc wielopoziomowe: od braku przystępnych cenowo lokali, przez niewystarczającą liczbę nowych inwestycji, po presję rynku turystycznego. To wszystko sprawia, że gospodarowanie przestrzenią mieszkaniową w cieniu Karkonoszy staje się jednym z kluczowych wyzwań rozwoju regionu.
KULTURA I KONSUMENCI KULTURY
Mimo bogatej oferty instytucji kultury, takich jak Teatr im. C.K. Norwida, Filharmonia Dolnośląska, BWA czy Muzeum Karkonoskie, obserwuje się spadek uczestnictwa mieszkańców w życiu kulturalnym. Jest to efekt nie tylko zmian demograficznych i ekonomicznych, lecz także transformacji społecznych, w tym migracji młodszych pokoleń do większych miast lub za granicę. Władze lokalne próbują przeciwdziałać tej tendencji, organizując wydarzenia plenerowe, wprowadzając programy edukacji kulturowej i inwestując w przestrzenie dla sztuki i rekreacji.
Mimo tych trudności, życie w regionie karkonoskim ma swoje jasne strony. Bliskość natury, rytm górskich miejscowości, rozwój turystyki i lokalnej przedsiębiorczości sprawiają, że wielu mieszkańców deklaruje przywiązanie do swojego miejsca zamieszkania i ceni sobie jego wyjątkowy charakter.
Patrząc na dostępne online mapy jakości życia, łatwo zatracić się w liczbach, wykresach, procentach. Ale prawdziwe życie nie mieści się w tabelach. Ono dzieje się w chwilach – kiedy starsza pani wraca z targu znajomą ścieżką pod drzewami, gdy dziecko biega po podwórku z widokiem na góry, a sąsiad zagaduje mimo chłodu. W takich momentach zawiera się esencja codzienności, która dla jednych może być skromna, a dla innych – bezcenna.
Jelenia Góra i cały powiat karkonoski to miejsce, gdzie żyje się „wolniej”, ale nie znaczy – gorzej. To region pełen możliwości, choć wciąż mierzący się z barierami. To miejsce, gdzie natura codziennie przypomina o swojej obecności, a ludzie – mimo trudności – potrafią się do niej dostroić. Życie tutaj to kompromis między spokojem a ambicją, między tęsknotą za wielkim światem a zakorzenieniem w znanym pejzażu.
Być może prawdziwa jakość życia nie zależy wyłącznie od tego, ile zarabiamy, jak długo żyjemy czy jak często bywamy w teatrze. Może tkwi raczej w tym, czy budzimy się z poczuciem, że to miejsce – nasze – jest warte tego, by każdego dnia próbować żyć dobrze. Nawet jeśli nie idealnie.